Her şey olmak ve hiçbir şey olmak, Birbirinin aynıdır. Tüm inanç sistemleri ve öğretiler bu noktaya ulaşmanın yolları üzerine odaklanır. Sonuç da insan, bir veya bir kaç şeydir. Her şey ve hiçbir şey olmak beden bulmuş yaşamında onu sınırlar. Bu çaba boşa da değildir. Bir gün ruh yalnız kalacaktır. Bedenli varlığında verdiği bu mücadele, işte…
Bazen kendimi o kadar önemli hissederim ki, Ne zaman mı, dersiniz? Eve döndüğüm zaman, çocuğum kapıyı açtıp, sarıldığında. Bakımını sütlendiğim; kedilerim, köpeklerim, tavuklarım beni gördüğü zaman koşarak yanıma geldiklerinde ve sarıldıklarınla. Baheçe ve ulaşabildiğim çevreme ağaçlar diktiğimde, onların bakımı yaptıktan sonra, onların büyüdüğünü gördüğüm de. Bir insana yardım edebildiğimi gördüğümde.
Sevgiye olan açlığı, en güzel sokak köpekleri anlatır. Onlar genelde bir kaçı toplanıp, bir arada gezerler. Neden?.. Çünkü; Yalnızlıktan kaçmak ve kendilerini güçlü hissetmek isterler. Onlar, genelde sağa sola havlarlar. Neden? Çünkü; Dikkat çekmek, görülmek isterler. Yumuşak bir ses tonuyla onlara seslenin bir kere, hemen koşar yanınıza gelirler. Çünkü onlar, Yalnızlığı ve sevgisizliğin acısını çok…
Üzerime ağır zırhlar giyip, Elime uzun sopalar alıp, Yel değirmenleriyle, ben çok savaştım. Sonra anladım. Yel değirmenleri, düşman değilmiş. ****** Hayatlarımız; Kendimize sanal kavgalar bulup, anlamsız mücadeleler içerisinde, enerjimizi tüketerek geçer. Çoğu çatışmanın hiç bir anlamı ve değeri yoktur. Kendi korkularımızla, kendi kendimize çatışıp durmuşuzdur. Bu yaptıklarımıza, ” değerli hayatımızı harcadık ” diyeceğizdir bir gün.
Yarınları özleyecek kadar, acınası bir gün. O gün, bugün değil. Bu gün, yaşanası bir gün. Yarın belirsiz. Özlemle anılmayacak kadar belirsiz. Belki harika, belki sıkıcı ya da normal bir gün. Ya çok kötüyse. Bugün öyle mi? Elimde bir gün. Bildiğim bir gün. Avuçlarımın içinde. Yaşadığım bugün.
Bazı işlerin, işvereni şeytandır. Çalışanları da kayıp ruhlar. Şeytan iyi bir işverendir. Personelini en üstlerdeki konumlara yerleştirir. Onlara imkanlar, olanaklar sunar. Güç verir. Sarhoş eder onları. Önden bedelsiz verdiklerini, geri alacağı zamanı bekler. Sabırla bekler. Onun için her kayıp ruh, her şeyden daha değerlidir. Eğer insanın kendisi teslim etmediyse, elde etmesi başka bir yolla da…
Dünya benim için neden önemli, biliyor musunuz? Çünkü, yaşayabileceğim başka bir yer yok. Bu toprak benim için neden önemli, biliyor musunuz? Çünkü, burada doğdum. Kendimi ait hissedebileceğim başka bir yer yok. Ben neden önemliyim biliyor musunuz? Çünkü benden başka bir tane daha yedeğim yok. Değerli olanı keşfetmek… Esas keşif bu. Her insanın kendi hayatının keşfi.
Zor olanı seven insanlar vardır. Yanlış! Zor olanı sevmek zorunda kalan insanlar vardır. Olay, bilinçli seçimlerinden yıllar önce çıkmıştır. Bu onların tek bildikleridir. Zorlu hayatlardan gelmişlerdir. Bu onların ihtiyaç biçimleridir. Zoru başardıkların taktirde, kendilerine inanabilmelerini sağlamaktadır.
Seni peşinden sürükleyebilecek kadar, değerli bir şey ararsın. Bu bir kişi olabilir. Bu bir amaç olabilir. Bu bir tutku alabilir. Bu bir hedef olabilir. Onunla anlam kazanacaktır sanki hayatın. Ve o olmadan anlamsızdır. Ne aradığını bilmeden, ararsın. Bulana değin, ne sitediğini bilmeden yaşarsın. Bütün amaç, yaşamına bir anlam katmaktır. Alternatifi ise sanki bir hiç olmaktır.
Sevmeye değer, Bulsam seni. Yanında olmaya değer, Bulsam seni. Birlikte ölmeye değer, Bulsam seni. Bir ömür bırakmazdım, Bir bulsam seni.