Sıkıştığını hissediyor, boğuluyor ve soluk almakta zorlanıyorsan. Yaşantında sana ait olmayan çok fazla şey var demektir. “Sen ne yapıyorsun ki ” sorusunun ardında. “Yüklendiğin sayısız angaryanın, hiç birisi listelenmeye değmez. ” vardır. Doğrudur da aslında. Hiç birinin kayda değer bir anlamı yoktur. Tamamı detay, tamamlayıcı ve gereksizdir. Tüm gayretleri, anlamsız. Sonuçları, kayda değmez hale getirir.…
Bir bilinci transfer etmenin yolu kelimeler değildir. Kelimeler sınırlıdır. Kelimelerin ardına yüklenen duyguyu aktarabilmek gerekir. Bu onlara yüklenebilen enerji ile mümkündür. Bu sanki sıkıştırılmış büyük bir dosyanın, küçültülmüş haldeki transferi gibidir. Küçültülmüş boyutu bile olağan dışı büyüktür. Alıcı, beyninin yandığını hisseder. Her şey belirsizdir. Anlamıştır ancak tanımlayamıyordur. Farkındadır ancak neyin farkında olduğunu belirleyemiyordur. Biliyordur ancak…
Seni peşinden sürükleyebilecek kadar, değerli bir şey ararsın. Bu bir kişi olabilir. Bu bir amaç olabilir. Bu bir tutku alabilir. Bu bir hedef olabilir. Onunla anlam kazanacaktır sanki hayatın. Ve o olmadan anlamsızdır. Ne aradığını bilmeden, ararsın. Bulana değin, ne sitediğini bilmeden yaşarsın. Bütün amaç, yaşamına bir anlam katmaktır. Alternatifi ise sanki bir hiç olmaktır.
Nedenlerin olması gerekir. Yazmak için, okumak için, başarmak için, yaşamak için… Öylesine anlamsız olmamak için.
Hep derim “aman Allahım ne zor hayatlar”. Bir başkası olur sonra, en zoru bu olsa gerek. Sonraki kişiyle tanışırım, aynı düşünce. Ve sonraki onlardan çok daha katlanılmazını yaşamıştır. Varların nasıl saçma sapan şekillerde ve bir anda yok olduğunu görürüm. Dehşete kapılırım. Olamazlar olmakta, var olan çoğu şey buharlaşıp kaybolmaktadır gözlerimin önünde. Tüm yok oluşlara rağmen,…
İşimize gelmez, Aklımız ermez, Ucu bize dokunur, Rahatsızlık duyarız, Yediremeyiz, Ve hatta sindiremeyiz ya. Red ederiz, düşünmeden ve durmadan. Aklımızın yettiği akıllı. Gücümüzün yettiği, olağan. Hükmümüzün geçtiği, kabülümüz olur. Gerisi zaten saçmalık, Saçmalık olur. Saçmasın, Saçmalar, Saçmalık, Ya sen? Ben de hepsinden saçmayım işte.😁
Benden öte köy yok, cümlesini duymuşsunuzdur. Artık çoğumuz o köylüyüz. Hemşeriyiz anlayacağınız 😁 Ben, öyle bir hale geldi ki. Benliklerin kalitesinin bir önemi kalmadı. Kişisel gelişim hizmet etti anlayacağınız. Ama gelişime değil de oluşuna. Olduğu gibi kalışına. Kaldığından anlamsız bir gurur duyuşuna… Hizmet etti.
Tüm gerekliliğine rağmen, esasen gerekliliği değil. Duygusal nedenler bağlar bizi hayata. Bir insanın varlığı, bir çok şeyin anlamlı olmasını sağlayabilir. Yine bir insanın yokluğu hepsini birden anlamsız kılabilir.
Hak eder yaşadıklarından bazılarını. Bazılarını da hak etmez. Sonra, Hak etmedikleriyle savunur kendini. Haklılığını, mağduriyetini. Dünyanın merkezi olmak duygusunun etrafına kurar dünyasını. Sanki tüm dünya, tüm yaratılış,… Her şey onunla alakalıymış gibi. Bir hiç olmak ağır gelir ona. Benliği öyle açtır ki bir şey olmaya. Bir şey olmamaya dayanamaz. O yüzden öfkesiyle yaşamak zorundadır devamında.…
Hokkabazın sihri hilesini bilene kadar eğlencelidir. İnsanların içini görmek, Düşüncelerini okumak, Hilelerini çözmek, Gereğinden fazla tanımakta böyledir işte. İşin tüm eğlencesini kaçırır. Çekici olan bilinmezdir. Sırlar, gizler ve gizemler heyecanlı kılar hayatı. Bu yüzden insanın yüzü her daim bilinmeyene doğru bakar.