Hayatta kalmak amaçtır. Yaşamın amacı yaşamı sürdürmektir. Her canlı gibi insanda bu kervanda yol alır. Ve her canlı gibi yaşamak için elinden gelen her şeyi yapar. Bir farkla, sınırsızca… Hem de her şeyi. İşte düzen, ahlak ve inanç sistemleri insanın bu -her şeyi-, -sınırsıca- yapmasını engellemek içindir. Yoksa insan daha iyi yaşamak için her şeyi…
Çok zaman oldu, temel yaşam ilkelerden bahsetmeyeli. Hatırlayalım, neydi bunlar; 🏕– Niyet, İyi niyetler, pozitif niyetler, temiz bir kalple içimizden geçenler. 🏕– Fayda, Bireysel, toplumsal, evrensel fayda kuralları ile uyumluluğu. 🏕– Geçerlilik, Gayret sonrası kontrolü bırakmak ve teslimiyetin birlikte işlediği üçlü dizilim. 🏕– An da olmak, Dün bugün ve yarını bir bütün olarak görmek ve…
Cesareti olmayan adımlarının yüzünden kendinde olmadığına inandığını bulmaktan korkarak yürüyor. Yürüyüşlerin amacı varmamakta. Çırpınışların nedeni çözmemekte. Yapılan her şey, elinden bir şey gelmeyeceğini ispatlamak adına yapılmakta. Olmaz işler, olmaz çözümler, beceriksizce kovalandı. İnsan varlığının anlamını acısında aramaya devam etti. Yaşıyor ve mücadele ediyor hissedebilme adına kendine acı çektirdi. Çoğu anlamsızdı. Çoğu da gereksiz. Kalanları sebepli…
Ya , İnsanların bilmediklerini varsayar. Bilmedikleri için bunları yaşadıkları varsayımı ile, onlara bildiklerini anlatırsın. Ya da, İnsanların bildiklerini, olduklarını ve yaptıklarını dinler. Sadece anlar, Sadece dinler, Sadece görür, Sadece kabul eder, Sadece onların varlığıyla tüm süreyi ve alanı doldurur. Eğer var ise- Eğer ister ise, boşlukları bulmaya ve onlara da bunu buldurmaya çalışırsın. İşte fark…
Amacı olmayan, Sonuca bağlanmayan, Ne anlattığı kesin, Ne de kime hitap ettiği belirli, Yazılar yazıyoruz… Kapları olmayan sular gibi akıp giden yazılar. Anlamı olmayan cümleler gibi düşünceler. Hedefi olmayan tavsiyeler gibi kelimeler. Gerçekte yaşamayan insanlar gibi olmayan insanları anlatıp. Olmamaktaymış gibi yaşananlardan bahsediyoruz. Karmaşanın ve belirsizliği içerisinde belirlilik. Anlamsızlığın içerisinde bir bütünlük. Saçmalıkların hepsinde ise…
Yağmacılar denen bir grup zihin var. Yaratmak, üretmek ve sahibi olduklarıyla gururlanmak onların işi değil. Bunlar, düşüncenin ve insanlığın kanser hücreleri gibi. İstila ettikleri kadar ve alanlarının dışına taşıp, diğer hücrelere hakim olabildikleri ölçüde hayatta kalabiliyor. İnsan evriminin bir kaç alt basamağına sıkışıp kalmış, yağmacı ve istila peşindeki zihinler basit varlık çabalarının sonlarında kendi yok…