Eskilerin bir geyiği vardı.
” Her şeyi devletten beklemeyeceksin” diye.
Herkes gücünün yettiği, elinin vardığı, becerebildiğince katılırdı hayata.
Kendine yapardı, kendinden fazlasına ve mümkünse çevresine faydayı amaçlardı.
Şimdi istemeyi, el açmayı en normal sorumlulukları bile devretmeyi öğrendi.
Hadsiz ve karşılıksız değerliliğine saplandı insanlık.
Hadsiz ve karşılıksız.