Sezilerin en büyük kaynağı boşluktur.
Sonsuz boşluktaki belirsizlik ve sayısız olasılık arasında öylece durabilmektir.
Ne zaman ki, belirli bir şeye tutunmak istersin.
Ne zaman ki, mantığını devreye sokarsın.
Ne zaman ki, korkuya ve teretdüte düşersin.
O zaman, seziler kaybolur ve yanılgılar başlar.