Saf iyilik, insan bedenini bağışıksız kılar. Kötülüğe, bağışıksız. Hayatta kalma dürtüsüne, bağışıksız.
Saf kötülük ise, kendini kuyruğundan yemeye başlayan bir yılandır.
Bu yüzden insan saf iyilik ve saf kötülüğü bir yana koyar ve her ikisinden de bir miktar elinde tutar.
Mükemmel insanı ararsak.
Mükemmel insan yoktur.
İnsanın en mükemmel hali; dengeli oluşu ve bilinciyle, kendi iyi ve kötü yanlarına hakim olabildiği durum olarak tanımlayabiliriz.
Tam kontrolden mi bahsediyoruz? Tabi ki hayır. Tam kontrol de evrenin yasalarına aykırı bir durumdur. Bizim kontrolümüz kendi irademizedir. Kendi irademize ve varlığımıza yapacağımız yatırımadır.
Bu bir oyun ise, kimse bize sormaz. Siz oyunda mısınız? diye.
Tabi ki oyundasınız.
İyi ve kötü olmak. Sonunda, iyiliğin oyunu kazanmasında.
