Üstüme devrilmiş cesedi kenara itmekte zorlanan kendim güçsüz düştü.
Bir külçe kadar ağır bedenin ağırlığından ezilmiş kendimi sıyırmak istedim, nefesim yetmedi.
Tüm ağırlığında çullandı üzerime. Etten, kemikten mengeyle sıkıştırıldım.
Kımıldamaya çalıştım, kurtulmaya çalıştım, taşımaya çalıştım….
Ruhumu ezen bedenimle yaşamaya çalıştım.

********
Bir virüs gibi sindi üstüme.
Çekmeye çevirmeye beni yönetmeye çalıştı.
Küçümsedi sınırlarımı, Küçümsedi geçici oluş mu, küçümsedi kırılğan faniliğimi.
Niteliksiz, aç ve muhtaç belledi. Bensiz olmayı diledi.
Utandı benden hep beni gizledi.
********

Ruh ayrı, beden ayrı yerden bakıp da.
Diğeri onun varlığına yük olunca.
Hayat bir başka yaşanmaz olur.
Ayrılık bütünlükten ayrı bir yerde durdukça insanın varlığı tümden gereksiz olur.