“O iş olsun havada karada, dünyada ölüm yok bana”, diyenin o işi oldu.
Sonra bir başka işe, işi düştü.
Hani dönüş yoktu, hani ölüm yoktu havada ve karada.
Hani her şey o ilk olacak olana endeksliydi.
O başka,
O, o zamandı.
Bu, bu zaman.

Yok… insan şaşar beşer, hep elinde olmayanı ister.
Ulaşılması zor olana adaklarını adar.
Tüm umudunu bir noktaya bağlar.
Ölüm var hayatta.
Düşmek var, kalkmak var hayatta.
Ne olan, her şeyin garantisi.
Ne de olmayan, her şeyin sonu.
Yaşamak süprizler demek.
Yaşamak olasılıklarla bezeli.
Olan ve olmayan sadece bir uğraş.
Ötesinde başka gücü yok.
Son kaçınılmaz.
Ölümsüzlükse yaşamda değil.
Yaşarken ruhunda toplananla oluşan.
Ve sonsuzluk boyu İçinde yaşatılan.