Vişne suyu kadar inatçı, balçık çamur kadar sıvanmış hatıralar.
Bırakmaz onlar, bir türlü peşini.
Giden, bitsin diye düşünürsün.
Kalbin lekeli kalır.
Leke tutmaz kumaş değilsin ki.
Unutmazsın…
Unutamazsın…
Bir yok oluş başlar içinde.
Demirden iskeletinin oksitlendiğini hissedersin.
Çürümektesindir içinden.
Bilirsin bir gün yıkacak seni.
Direnmeye çalışırsın rüzgara.
Kalbin lekeli kalır.
