Evlenip mutsuz olmak korkusu,
Gözlem, olumsuz deneyim gibi nedenlerle kaybedilmiş güvenin can çekişmesi.

Korktukları başına gelen insanlar var.
Korkularının, beklentiymiş gibi kabuslarına seslenişlerini duyarsınız.
Onlar duyulmadığını sanarak korkularını çağırırlar.
Kadermiş gibi korkularına çekilirler.
Hak etmiş gibi korktuklarını yaşarlar.

Mutlu olanlar ve korktukları gibi olmadığını görenler.
Onlarda var.
Mesele, evlenmekte değil.
Mesele aile olabilmekte.
Onun için de önce birey olmayı, kendini tamamlamış olmayı mümkün olduğunca başarmak gerekli.
Aksi taktir de şansa kadereymiş gibi yaşanacaklar, kendiliğinden iyi ya da kötü olarak yaşanıveriyor.

İçindeyken öğrenme de var.
Yaşarken öğrenmek, birlikte büyümek…
O da var, Lakin işte o da biraz sancılı oluyor.