Konuşamazlar fakat anlarlar. Kendi anladıkları lisanda da yanıt verirler.
Onlarında duyguları, korkuları, sevinçleri ve hüzünleri olur.
İletişim kurarlar çevreleri ile.
Koşullara uyum sağlarlar.
Öğrenirler.
Severler, sevmezler. Güvenir ve güvenmezler.
Kimlik ve karakterleri vardır üstelik. Hem de kendi türleri içinde bile onları diğerlerinden ayırır.
Tüm eksikliklerine rağmen bazı özellikleri ile çoğu insana üstün gelecek kadar özeldir bazıları.
Özellikle de karakter özellikleri söz konusuyken.

Niye mi böyle bir yazıya gerek duydum?
Takip edenler bilir.
Cumartesi sığınan ve ofisime doğum yapan sokak kedisine kapımı açmıştım.
Yavrular bu gün 5. Gününde.
Anne kedi – ben ona miyav miyav diyorum- sabahları ve akşamları yanıma geliyor.
Yüzüme bakıyor.
“Tamam kızım sen git biraz gez ” diyorum. Yavruları göreceğim bir yere geçiyorum. Dönüyor bakıyor ve miyav miyav diyerek gidiyor. Döndüğünde yine iki kez miyav miyav diyerek teşekkür ediyor ve yavrularının yanına geçiyor.
Ne nankör, ne yabani, ne incelikten uzak, ne de iletişimi bilmeyecek kadar eğitimsiz.
Mükemmel korumacı ve dikkatli bir anne üstelik.
Sokak kedisi dersin, beklemezsin… işte iş öyle değil.
Biliyor iç güdüleri ile biliyor ve doğru olanı yapabiliyor.
Hem de pek çok insandan daha doğru şekilde.