Zor hayatının kristalleşmiş dramlarından kolye yaptı kendine.
Unutmamak için boynuna astı.
Acılarım, kaybedişlerim, hüzünlerin, korkularım dedi.
Her zora düştüğünde eli boynuna giderdi.
Ve kendine söylerdi.
“Az durun size bir kardeş daha geliyor.”
“Bu da hepsi gibi geçip gidiyor”