Kendinin olmayan çiçekleri sevmedi. Kendinin olmayan ağaçları sevmedi. kendinin olmayan hayvanları sevmedi. Kendinin olmayan çocukları sevmedi. Kendinin olmayan kadınları , adamları sevmedi. Sevmedi insanları.
Sahip olamayacaklarının hepsinden birden nefret etti.
Sahip olduklarına baktı…
Çiçeklerine, hayvanlarına, çocuklarına, eşlerine, dostlarına.
Onları ne kadar sevebilirdi.
Sevmesini yarım yamalak bilen, üstelik duygusunda arızalı bir insan sahip olduklarını ne kadar sevebilirdi.
Peki ya kendi kendini sevdi mi diye merak ettik?
Dedik ya her şeyi yarım yamalak bir insan kendini nasıl olsunda sevsin o zaman.
İyi niyet, sevgi, içtenlik, dürüstlük, ahlak, adalet, kimlik … kişiden kişiye . Canlıdan canlıya. Durumdan duruma şartlar içeriyorsa temelinde bir eksiklik vardır.
Yeteri kadardır.
Olduğu kadardır.
Koşulu kadardır.
Sahibi kadardır.