Gün başladıktan sonra iyi olmak zorundaydı.
İyi gözükmek, anlayışlı olmak, tahammül edebilmek, erdemli davranmak…
Özveri günün özeti, kabul de hikayesi…
ve günlerin sonunda, kendi olmak için ona kalan zamanı olacaktı.
Bu tükenişti işte.
Kendin olmadığı – kendin gibi olmadığı tam gün, tüm gün kendinden kaybettiği gündü…
Olay, gün içinde kendi gibi olmamak değildi.
Olay, hayatın içinde olmayı istediği gibi olamamaktı.
Olmadı mı olmuyor bile demeden, olmadığı biri gibi davranmak onu tüketecek olandı.
Aslında diyorum ki dostlar.
Benden ressam olmaz. Benden müzisyen olmaz, benden artist olmaz.
İnsan kendi olmazını bilmek zorunda.
Olamayacağını da adam gibi sindirmek zorunda.
Ne olur benden? diye sorar birisine bazen,
Müziplik işte, “ Senden bi …. olmaz” demek eğlenceli gelir.
Bir şey olur muhtemelen ondan da ama bilmek ve olmak onun yoludur.
Çıkılmayan yola da adres tarif edilmez.
