Duyarsızlığım, içimde kopan fırtınalarda kayboluşumdan.
Bir taş atarsın bazen ya kalbime;
Halkalar çıksın diye beklersin.
Sesim çıksın diye beklersin.
Bir hareket olsun istersin.
Bulmazsın beklediğini, görmezsin.
Göstermeye mecalim kalmaz,
O taşın içimde koparttığı fırtınalarda mücadele etmekten halim kalamaz.
O denizden çıkıp ulaşamam sana.
Ben bir okyanusum derinlerde.
Sen çakıl taşı diye savurursun kelimeleri, bana göktaşı olarak düşerler.
Yer yerinden oynar içimde.
Gök yere iner, toprak göğe karışır.
Toz duman olur dünyam.
Anlayamam başıma ne geldiğini.
Anlatamam ne hissettiğimi.
