Hikaye bu ya,
Mutlu olmanın kahkaha atmanın ayıp olduğu toplumlar varmış.
Çılgınca eğlenen insanları görmek öfkeyle karşılanırmış.
Yüksek sesle gelen her kahkaha susturulup kınanırmış
Tahammül göstermezmiş onlara kimse.
Yaramazlık, arsızlık, terbiyesizlik, saygısızlık sanılırmış o kültürde gülmek.
Acıları olanlara, nispet kabul edilirmiş.
Kimsenin acıları olanların acılarını hafifletmeye harcamadığı gayretin yerine,
Onlar görüp de üzülmesin diye, mutlu olanların üstüne basmakta bulurmuş çözümü.
Dedim ya adet örf gelenek.
Gülmek yasakmış kadınlara,
Gülmek yasakmış gençlere,
Gülmek yasakmış çocuklara.

Ne kadar çok kahkaha olursa ve olağandan fazla mutluluk, o kadar hatırlanır kılarmış eksikleri.
Ayıp olmasın diye susarmış herkes.
Üzgün ağır ve sadece kalırmış insanlar.
Böylece herkes durumunu korur.
Mutlu mutsuz eşit olurmuş.

Mükemmel çözüm. :=)