Dağa taşa bayıra meyve ağaçları dikerim.
Ceplerimde her daim yediğim meyvelerin, çiçeklerin tohumları olur.
Gezerken onları etrafa saçarım.
Yaşama hakkı sadece bana ait değil bilirim.
Kuşlar kurtlar yesin derim.
Yoldan geçen yesin doysun isterim.
İhtiyacım olduğundan değil.
İhtiyacı olanlar olabileceğinden üretirim.
Fazlasını stoklamam, saklamam.
Toplarım dağıtırım ve onları paylaşırım.
Yolda kalmış bir araba gördüm mü, iter.
Yere düşmüş birini gördüm mü, tutar kaldırır.
Ağlayana mendil, gülene bir çiçekte ben uzatırım.
Neden mi?
İnsanlık işte.