Konuşmak istemesek bile gelen telefon aramasına,
” boş ver açma, duymayı ver” diyemeyenlerdendik.
” boş ver açma, duymayı ver” diyemeyenlerdendik.
İçini döken birisine, tanımasak bile ” duyamazdan gel” diyemeyenlerdendik.
Üzgün birisini gördük mü ” görmezden ” gelemeyenlerdendik.
Duyarlıydık, bağlıydık, hassastık, birliktik ve birdik. Kendimizden ayrı tutmazdık kimseyi ve yaşadığımız kocaman mahalleyi.
Gidi günler, hey gidi günler.
