Her günümüz ufak ya da büyük sorunları halederek sürüyor.
Hep bir engel. Hep bir sorun. Her zaman düzeltilecek veya toparlanacak birşeyler var.
Ustalaşıyoruz giderek.
Ve yoruluyoruz giderek.
Sanki bu gün koşmasak, dünya dönmeyi bırakacak. Bu gün çalışmasak, yaptığımız herşey bir an da yıkılacak.
Uyumaya korkuyoruz, biz uyurken bir şeyler olacak ve ipin ucu kaçacak.
Sanki uyanık olsak tutabilecekmiş gibi, gözlerimizi kapatmaya korkuyoruz.
Sonra gözlerimiz kapanıyor. Sonsuz bir huzur. Hiç bir şey yok.
Uyanmamak istiyor içimiz. Uyanmak zorunda olduğumuzu biliyoruz bir yandan. Hayat bizi bekliyor.
Sorunları çözmek yine bizi güçlü, yine bizi yorgun kılıyor.
