Çiçeklerin arasında başlarsın yolculuğuna. Duyguların bahar,umutların bahar, güçün zirvede, heyecan dünyayı kaplamış. Yolunun üzerine taze çimenlerden halılar serilir ve tatlı bir esinti arkadaşlık eder.
Nice gidersin bilinmez bir yerde toprak eğilmeye başlar.
Sen eğilmezsin dik durursun. Yerçekimine dik, toprağa dik.
Toprak ona diklenmene mi küser bilinmez, çimenleri atar üstünden. Çiçekleri atar. Belkide seni atmak ister, kayar ayaklarının altından, yuvarlanır. Sen yine de dik olursun, dik durursun.
Ne zaman ki kendin olmaktan vazgeçersin.
İşte sen de o gün yamaçtan yuvarlanan topraktan farksız olursun.