Diyor…
Öyle her önüne gelenin anlamasını, dinlemesini istemiyor ki. Birinin, sadece birisinin onu duymasına ihtiyaç duyuyor.
O birisi de onu duymadığında dinlemediğinde sarsılıp yara alıyor.

O birisini arayıp.
O birisi olduğuna inandığımıza anlatıyoruz bizde.
O birisi,
Bizi duyacak, dinleyecek, ilgilenecek, anlayacak, kabullenecek, sevecek birisi.

O birisine ihtiyaç duyuyoruz
O birisine bu görevi tek başına yerine getirme sorumluluğunu veriyoruz aynı zamanda.
Sanki varoluşumuzdan o kişi sorumlu.
Kimseden beklemediğimizi ondan bekliyor. Onun yanında bir bebek olmak istiyoruz.

Belki de iletişim kurmak ve yakınlıkla kendimize bir ebeveyn bulmayı karıştırıyoruz kim bilir.