Bazen susman gerektiğini bilirsin de ,
“akacak kan damarda durmaz”
misali tutamazsın dudaklarından dökülen kelimelerin hiç birisini.
Kelimeler havada uçuşarak giderken
“atlasam, onları havada yakalasam keşke” dersin de,
iş işten çoktan geçmiştir.
Çoktan işitmiştir her birisini.

Durursun biraz ve tepkisinin ne olacağını beklersin.
Zaman geçer aradan…
Bir OHhh çekersin içinden…
Anlamadı, önemsemedi…

Oysa çoktan duymuş, işitmiştir de, sadece mahcup etmek istememiştir.

Diline sahip olmak, iki düşünüp bir konuşmak, boş konuşmamak.
Önemsemek, önemsenmek için.
Bom boş durmamak, ayaklarımızla zemine basmak.
Düşüncelerimizin bizim kontrolümüzde olduğunu bir kez daha hatırlamak.
Dilimizin, fikrimizin. Fikrimizin de, zikrimizin eseri olduğunu unutmamak.
İnsanların kalplerinde dilimizle yara açmamak.