Gerçekten canımız yanmadan değişim kararı almayız.
Ve insanlar canımızı yakar.
Yüzümüze tokat gibi inen olaylar, bizi kendimize getirir.
Olumluyu istemek de bir değişim yoludur ama insan onu istemeye bilmeden tembeldir. Daha doğrusu ister de, bedelini ödeyecek yeterince sebebi yoktur.
O yüzden acılar bizim dostumuz, aldığımız yaralar madalyamızdır. Kazanılan zaferler büyük kayıpların peşinden gelir. Acı yoksa, zafer de olmaz.