Yazasım yok, konuşasım yok, anlatasım yok, görüşesim yok, Bezmişim ben, yaşayasım yok. Sevesim yok, gülesim yok, ağlayasım yok, üzülesim yok, Bezmişim ben, bezmeye bile isteğim yok. Küsmedim, kızmadım, yorulmadım… Sebebim yok. Bezmişim ben, bunun için bir gerekçeye ihtiyacım yok. Hedeflerim olmuştu bir zamanlar. Vardıklarım oldu. Ulaşamadıklarım oldu. Hayallerim olmuştu bir zamanlar. Gerçekleşenleri oldu. Gerçekleşmeyenleri oldu.…
Yine başım dumanlı Bir yangın var içimde, ateşi yok. Bir sıkıntı kaplamış her yanımı, sebebi yok. Bir mahsunum öylece, nedeni yok. Bir yalnızlık ki, insanlar sıkıyor boğazımı. Dedim ya , Yine başım dumanlı Sebepsiz sıkıntılar, sebepsiz olmaz. Sebepleri uzakta olabilir. Geride Olabilir. Gözükmez olabilir. Ama oralarda bir yerde mutlaka vardır.
Güçlü olmak. Gücü kullanmak değil. Kullanmaya ihtiyaç duymayacak kadar kendinden eminliktir. Bağırıp çağırmamız, Öfke krizlerine kapılmamız, Şiddete başvurmamız, Baskı uygulamamız, Saldırgan davranmamız, … Bizim güçlü olduğumuzu değil, kontrolsüz olduğumuzu ve kendimize yeterince inanıp, kendimizi korumak konusunda korku yaşadığımızı gösterir. Sahibi olunan güç, eminlik güven gibi insanın en derinlerinden gelmelidir. Bu insanın içinde olan, olmak halinin…
Süregiden hayatın içerisinde ne kadar varız? Ertelediklerimiz, vazgeçtiklerimiz, umursamadıklarımız, Kaçındıklarımız … İçin neyin olması ya da hangi koşulların bir araya gelmesi gerekli. Kendimizi hayatımıza sıkışmış hissediyorsak, bunda mutlaka bir payımız vardır. Yaşadığımızı hissetmenin en iyi yolu yapmak/ onu yaşamaktır.
Geceler daha bir senindir. Işık vurduğu kadarını görüp, görmediklerinle yorulmazsın. Gece daha bir sessizdir. Gündüz duymadıklarını sakince dinlemeye fırsattır. Gündüzlerin paylaşanı çok olur. Geceler ıssız ıssız olabildiğince senindir.
Zor hayatının kristalleşmiş dramlarından kolye yaptı kendine. Unutmamak için boynuna astı. Acılarım, kaybedişlerim, hüzünlerin, korkularım dedi. Her zora düştüğünde eli boynuna giderdi. Ve kendine söylerdi. “Az durun size bir kardeş daha geliyor.” “Bu da hepsi gibi geçip gidiyor”
Yelken açtı umuda. Hayalleri doldurdu yelkenini. Ne kürekleri vardı, ne de bir liman. Koyuldu yola. ????? Gemileri yakmadan, köprüleri yıkmadan da hayallerinin peşinden gidebilirsin. Çaresizlik ve acıdan güç almak için her zaman yeterince genç yeterince istekli olamayabiliriz. Lakin kendimize başka çare bırakmadığımızda Ve kendimizde yeterince acı yaratarak motivasyon sağladığımızda bunu başarma şansına kavuşuruz. Bu her…
Senden ve sendekilerden sandıklar dolusu biriktirdim. Sandıklar dolusu hatırlar biriktirdim. Sandıklar dolusun hikayeler, Sandıklar dolusu mutluluklar, Sandıklar dolusu üzüntüler biriktirdim. Bir ömür biriktirdim. Bir tek hayallerimi biriktirmedim. Onları biriktirseydim bu gün sandıklarım onlarla dolu ama hayatım boş kalırdı. O yüzden onları tüketip diğerlerini biriktirdim.
Eğlen dünya, benle eğlen. Oyun et kendine, benle eğlen. Ben senle eğlendim. Sen de benle eğlen. ?Çok mu ciddiye alırız. ?Yaşamayı marifetten mi sayarız. ?Tadını çıkarmayımı atlarız. O zaman, gel sen de benle eğlen. ?????? Dünya eğlenceli bir yer. Şahsen ben seviyorum. Dünya keyifli bir yer. Şahsen keyfini alıyorum. Dünya umutlu bir yer. Şahsen umutla…
Gerçeklik ve inandırıcılık Hitap edilenlerin aklının, bilgisinin, eğitiminin, düşüncelerinin, deneyimlerinin , Gerisinde olmaktır birazda. Gerisinde ama çok fazla da gerisinde durmamaktır. İnsan sever akıllısını bilgilisini. Ama kendisinden fazlası olanla baş etmekte zorlanır. Anlayamadığından korkar. Kanıtlayamadığını red eder. Soyut düşünme becerisini somut dünyaya daha çocukluğunda kurban eder.