Hadi dünyanın sonuna birlikte yolculuk yapalım. Düşenleri, düştükleri yerde bırakalım. Yorulanları da, Bir de bizimle gelmeyenler var onlarda kalsın. Kafamızın yatmadıkları, sevmediklerimiz, bizi yavaşlatacaklar, bize yük olacaklar, benzemezler, kısalar, uzunlar, gençler, yaşlılar, sarışınlar, esmerler, onlar ve de bunlar… Hepsini bırakalım geride. Haydi birlikte dünyanın sonuna yol alalım.
Dediğim dedik ile salıncakta ki çocuk aynı şeyi yaparlar. Ne kadar çok hareket ederlerse etsinler, Her ikisi de sonuçta eylemlerini başladıkları yerde tamamlarlar.
Gerçek, Kimin gerçeği olduğundan bağımsız olduğunda geçerlidir. Sır, Kimin bildiğiyle ve kimin bilmediği ile ilgili olandır. Yalan, Kendi gerçeğini kabul ettirmek amacıyla başka gerçeklikleri sır gibi saklamanın sonucudur. İşte bu nedenle, gerçek cümlesi – en fazla kullanılan gerçek yalandır. Yalan, bir başka gerçek yalanla ispatlanır. Bozacı ve şıracı böylece devam eder…. Bir zaman sonra hepsine…
Uzaya gönderilen süper teleskopla sadece Samanyokundaki 1,5 milyon gezegenin haritası çıkarılabilinmiş. Üstelik bu sayı samanyolu sisteminin sadece yüzde biriymiş … Sanırım kendimizi fazla önemsiyoruz. Ne burnumuzun dibindeki güzellikleri görmeye halimiz, Ne de daha fazlası olduğuna idirakimiz var. Eğer evrim varsa insanlık olarak sanırım herşeyin daha çok başında bir ırkız. O zaman tüm gücümüzle çalışmaya devam…
Bayramın üçüncü gününde üç günlük yeni yavrumuzla Biz de. Şu üç günlük dünyanın Tadını çıkartmaya çalıyoruz… Keyifle bayramı , hayat dolu günleri yaşamaya devam. Bayramın tüm sayfa dostlarımıza şans ve güzellikler getirmesi dileğiyle
Camın kenarında boş bir koltuk durur. Bir yastık ve boş bir koltuk. Diğer koltuğa bakar yüzü. Karşısında bir koltuk daha durur. Onun yönü camdan dışarı doğrudur. Oturur o koltuğa ve yolunu bekler. Bekler ki, gelsin. Gelsin ki, koltuğuna otursun. Otursun ki, gözlerine baksın Ondan ki, o koltuk öbürüne bakar. Sırf bu yüzden öbür koltuk, camlarda…
Bilmek istemezsin. Öğreneceklerinden sonra, Fark edeceklerinden sonra, Bir kez yola çıktıktan sonra, Kendinden gizlendiğin sığınağından bir kez dışarı çıktıktan sonra… Saklanacak yerin kalmadığın zamandır. Açıktasındır. Görür ve gözükürsün. Bilmek istemezsin. Bilmek, böylesi çaresizliktir. Bilmek, böylesi bir temizleniştir. Bilmek, yeniden başlayabilecek kadar tüketeceğin eski seni, yeniden başlayacağın yeni sana buluşturandır. Bilmek, olmaktır. Ve aynı zamanda olmadıklarından…
Akıllı ve hayatı yaşayarak öğrenmiş bir bayanla konuşuyordum. Dedi ki, “ Anne ’nin bir kişi ile çözülmemiş bir meselesi ise, kalmış ise… O annenin çocuğunun o kişi ile ilgili meselesinin oluşmama şansı olmaz… “ Vayyy dedim. Bilincin ve deneyimin güzelliğine bakın. Ne kadar farkında bir insan. ****** Eşimizle, kayım validemiz, kaynanamız, kardeşlerimiz görümce vb… diğer…
Derler ki bir doğru sen misin? Bir tek doğrusunu sen mi bilirsin? Haşa… Tam tersi, Ben yanlış olanı bilirim. Ben eksik olanı söylerim. Sen ise doğru olanı bulursun. O yüzden eksik olan ben. Bilen, her daim sen olursun.
Unutulmuş aşklar, eskitilmiş sevdalar, geçmişlerde, bir yerlerde kalmışlar… Sonsuza kadar süreceği düşünülmüş nice beklenti, Bir zamanda, bir yerlerde düşürülüp kaybedilmiştir. Zaman ilerlerken, onlar gerilerde kalmış ve ona uyamamıştır. Dünyanın sonu sanılan çoğu zaman, Zamanın içerisinde çoktan unutulmuş, hiç olmamış varsayılmıştır. Hiçbir duygu zamana direnemez. Tüm duygular, – belirli bir hızda yükselir, – ivmelenir, – zirve…