Sadece sorunlarını çözme cesaretine sahip kişilerle çalışırım. Bu ne demek derseniz. İnsanlar sorunları ile yüzleşecek cesarete sahip değillerdir. Pek çoğu sadece yakınmak ve acınılmak ister. Bir kısmı sorun olmadığna ikna etmeye çalışır. Bir başkası sorunun başkasında olabileceğinde ısrar eder. Bir de sorunun çözümsüz olduğuna beni ikan etmek isteyenler vardır. Bunların hepsi iş çözüme geldimi, kaçacak…
Aynı anda kaç katmanlı bir bilinci kontrol edebilirsin. “Dünya tepsi gibi düzdür” bakışından, ” Dünya yuvarlaktır” bilincine geleli daha anca bir iki yüzyıl oldu. Bilincinde tek katmanlı, düz bir zemin olmadığını anlamak gerek. Aynı anda birden fazla şeyi işleyebilirken, gözlemleyebildiği şeyin tek oluşu onu tek katmanlıymış zannetmemize neden olur. Bu bilgi ne işimize yarar? Sizi…
Çalışmalarında saatlerce insanların frekans ve düşünce modellerine uyumlanarak zaman geçirdikten sonra, bir daha hiç kimse ile uyumlanmamak için çaba harcarım. Bu yüzden yazılarım da asidir. İnsanların duygularını anlamak ve onlara hitap etmek değildir artık isteğim. Özel zamanların insanlardan uzak arınmalarda geçer. Ana odaklanmak ve çalışmaya adanmak insanı kendinden alır ve bir başka kişiye taşır. Tekrar…
Elde edecekleri sonuçların pazarlığını yapanları anlamıyorum. Elinde olan hiç bir şey yok iken. Elde edeceğini az bulan ve sorgulayan insanlar için şunu söylemek isterim. Azla yetinmeyen, çoğu bulamaz. Onları anlıyorum aslında. Onlar kendilerine verilen vaatler ile çözümün koşulsuz sorumluluğunu, birisi üstlerinden alsın istiyorlar. Ama kendisi değişmek ile ilgili hiç sorumluluk almak istemeyen kişileri, anlamak istemiyorum…
Kırık kalpleri toplayan, bir eskici. Topladıkları onarılmayacak durumda. Yine de toplamaya devam ediyor. Soruyorlar adama Niye topluyorsun? – Gençlerin mutluluğu için. Bunları görüp, hayalleri yıkılmasın diye.
Gerçekten canımız yanmadan değişim kararı almayız. Ve insanlar canımızı yakar. Yüzümüze tokat gibi inen olaylar, bizi kendimize getirir. Olumluyu istemek de bir değişim yoludur ama insan onu istemeye bilmeden tembeldir. Daha doğrusu ister de, bedelini ödeyecek yeterince sebebi yoktur. O yüzden acılar bizim dostumuz, aldığımız yaralar madalyamızdır. Kazanılan zaferler büyük kayıpların peşinden gelir. Acı yoksa,…
Aşk ile kör olmuş gözlere, sakın ışık tutmayın. Yaralanır ve hasar alırlar. Bırakın, Kırmızıya gözleri alışsın. Doysunlar. Aşk da doğru ve yanlış diye bir şey yoktur. O sadece aşktır. Acısı ve tatlısı ile yaşanmak zorundadır.
Hepimiz birer katiliz. Kimimiz, bir umudu öldürdük. Kimimiz, birisinin sevgisini öldürdük. Bazılarımız, bir başkasının geleceğini. Bazılarımız da, güven duygusunu. Hepimiz birer kurbanız. Birileri oldu hayatımızda. Onlar İnancımızı, güvenimizi, umudumuzu,saflığımızı, temizliğimizi, sevgimizi, duygularımızı öldürdü.
Kendi kuyruğunu kovalayan köpek gibi miyiz? Bir fikir atıyoruz ortaya, Sonra onu ispat etmeye çalışıyoruz. Sonra ona sınırsız inanıp, peşine takılıyoruz. Kendini varetmek bu değil ki. Yeniliğe kapalı, esneklikten uzak, tutucu ve sığ bir bilinç.
İnsanları kendisinden daha iyi anlayacak, kedisinden daha iyi tanıyacak birileri olmalıdır. Buna şahitler deriz. Şahitlerin özelliği; Tarafsız gözle görüp, tam bir kabul ve anlayış gösterebilme kapasiteleridir. İnsanın varlığı bunlarla anlam bulur. Değişim ve gelişim bunların eşliğinde canlanır. Aslında tüm terapilerin en temelinde bu vardır.