Ben çok akıllıyım. Ben çok yetenekliyim. Ben çok bilgiliyim. İnanılmaz düşüncelerim var. Mükemmelim aslında. Kusursuzum aynı zamanda. Üstüne üstlük, üstün özelliklerim var. …. Şaka, şaka. Ben sadece işimi yapıyorum. Onu iyi yapmak için çok çalıştım. Bu da bana ister istemez, bir takım avantajlar sağlıyor. Siz de işinizi iyi yapın. O zaman göreceksiniz ki yukarıda saydıklarım…
Sadece gerçek cesareti olan ve bundan başka hiç bir seçeneği kalmayan kişiler bu yolculuğa çıkar. Geriye kalan herkes bir yerlerde vakit geçirir. Bu yolculuk, kendini bulma yolculuğudur. Bu yolculuk, iç hesaplaşmalardır. Bu yolculuk, tamamlanma gayretidir. Bu yolculuk, yüzleşmelerdir. Hiç kolay değildir. Eğlenceli de değildir. Gözyaşı, ter ve acı ile birlikte yol alır insan. Herkes hayatında…
Hayal edebilmek ile, hayallerini gerçekleştire bilmek arasında fark var. Hazır mısın? Yeterli misin? Gücün var mı? Cesaretin var mı? Emin misin? Sonuna kadar gidebilir misin? Bedellerini ödeyebilir misin? Yeterince istiyor musun? Kararlı mısın? İstikrarlı mısın? Azimli misin? Odaklanabiliyor musun? Gerçekçi misin? Hak ediyor musun? Ne kadar önce yola çıktın? Senden önce bu hayali kuran ve…
Çalıştığım insanlarla; istemsiz bir şekilde, aynı düşünce duygu frekansına gelip, birlikte hareket etmeye başlarım. Bu onları anlamak için, onlar gibi olmaktır. İş burada başlar. Frekansım, onlarla eş olduktan sonra. Onlardan dışarı çıkıp, kendim olmam ve bir dış göz olarak duruma bakmam gerekir. Bu, ardışık olarak devam eden uyumlanma ve kendini frekansın dışına atma gayreti gerektirir.…
Yarınları özleyecek kadar, acınası bir gün. O gün, bugün değil. Bu gün, yaşanası bir gün. Yarın belirsiz. Özlemle anılmayacak kadar belirsiz. Belki harika, belki sıkıcı ya da normal bir gün. Ya çok kötüyse. Bugün öyle mi? Elimde bir gün. Bildiğim bir gün. Avuçlarımın içinde. Yaşadığım bugün.
Çoğu insan tam sonuca ulaşacakken, son anda vazgeçer. Pek çoğu da, henüz daha çok uzakken. Kendisinin sonuca çok yakın olduğunu düşünür ve bırakması gerektiğini fark edemez. Olay kendini tanımaktır. Haddini bilmektir. Yeri geldiğinde azimli olmayı. Yeri geldiğinde de bırakmasını bilmektir.
Özgürlüğümü seviyorum. Sistem ve düzen bedenime, zamanıma sahip. Ancak, düşüncelerim ve hayallerim bana ait. Barınmalı, yemeli, çalışmalı ve yaşamalıyım. Tıpkı herkes gibi. Ama düşüncelerim ve hayallerim bana ait. Bir gün zamanı geri alacağım. O zaman, biraz daha özür olacağım. Bir başka gün, hayatımı geri alacağım. O zaman, daha fazla özgür olacağım.
Ulaşılmaz olan şeylere, ulaşma sevdası. Kişisel değerliliğin ölçüldüğü alanlardan birisi de bu. “Ben en iyisini hak ediyorum” diyen kişiler için bu. Bu onların, ayrıcalıklı hissetme aracı. Öncüler, takipçiler ve sağlamcılar. Bahsettiğimiz bu kişiler sağlamcılar gurubuna dahildir. Öncüler; Araştırmacı, sorgulayan, risk alabilen, karar alma becerisi yüksek, keşfetme heyecanını yaşayan, esnek, uyumlanabilir, kaynak ve imkanları daha kısıtlı…
Hormonların yasaklandığı bir dünyada. Ergenliğe giremeyen cocuklar yaşarmış. Aşk ve nefet olmadan. Korku ve heyecanı tadına bakmadan. Kadınlar erkek gibi. erkekler kadın gibiymiş. Donukmuş günler. Donukmuş geceler. Hormonların olmadığı bir dünyada yaşarmış insanlar. Buna yaşamak denirse.
Bir yalnış anlama varsa, Düzelteyim. İnsanlar başkalarına yazarlar. – Özel birisine, – Birilerine, – Herkese, – Anlayan kişilere, – Zümrelere veya belirli kitlelere, … Ben kendim için yazarım. Yukarıdakilerin hepsi için de, paylaşırım. Yani yazı size uygun değilse, kendinizi zorlamayın. Bir sonrakine geçin.