Bir insanı içine almak çok zordur.
Bahsedilen bu bir insan, herhangi birisidir.
Sevmek zorundasındır. Çocuğun gibi, arkadaşın gibi, kardeşin gibi, teyzen gibi, dayın gibi yakınlaşmalısındır içinde bir yerlerde.
Her hangi her insani ve tüm insanları içine almak o işte imkansıza yakın olandır.
Kimse o kadar büyük bir genişlemeye büyük bir hızda uyum sağlayamaz.
Ama bunun kestirme bir yolu vardır.
Ne mi?
Kendini öylesine çok sevmek ve öylesine çok kendinle barışık olmaktır.
Kendindeki barıştan, kendindeki sevgiden, kendindeki varlık bilincinden varılacak yer varolmuş her şeyi kucaklayacak kadar büyümektir.
Kestirme dedik ya, Kolay sandınız sanırım.
Kestirme ama kolay değil.
Eğer çıkışa ulaşan bir yol var ise işte o yol da buradan geçen yoldur.
