Acımasızca , “ basitlikten öleceksin “ dedi suratına.
ve o, o anda öldü.
Basitçe ve alelade hem de.
Pişmanlıkla kaplandı.
O mu sebep olmuştu?
Yoksa olacak olanı mı hissetmişti?
Bilemedi!..
Söylendi kendi kendine.
“ Ah, şu dilimi tutamadın iki dakika”
Her aklımıza geleni söylemek, yapmak açık olmak, samimiyet veya doğallık değildir.
Düşüncemize , dilimize, davranışlarımıza hakim olmak.
Eğittiğimiz nefsimiz, kimliğimiz, ahlakımız ve görgümüzün süzgecinden geçirip ham hallerini kullanmıyor olmak bizi daha medeni ve insancıl kılar.
