Yazılarımız ne kadar ağır olmalı? sorusu benim bakış açımda , değişkendir. Her bilinç ve algı düzeyine uygun, farklı zorluklarda yazılar olmalıdır. Bunun nedeni; Her farklı alanın başı ve sonu arasındaki çizgide, herkes farklı bir yerde durur. Çok önce geçip, geride bıraktığı şeyler. Çok ileride, ulaşmak istedikleri. Ve durduğu yere tam da isabet edenler.
Ne çok, insan gördüm. Ne çok, insanın gördüğünden fazlasını gördüm. Ne çok, insanın içini gördüm. Herkes bakar. Ama gerçek şu ki, Herkes görmek için bakmaz. Çünkü; Kimse gördükleriyle, ne yapacağını tam olarak bilemez. Bir amacı olmadan, görmenin anlamsız olduğunu bilerek. İşte bu olmaz, bu böyle olmaz. O yüzden görmek için bakmaz insanlar. Belirli bir deriniğin…
İskelede duran adam, gemiden tek sıra halinde inen askerlere bir şeyler söylüyordu. ” Sen güçlüsün. Zafer kazan ve geri gel. Ben seni burada bekliyor olacağım.” ” Bunu ancak sen başarabilirsin. ” Yanına yaklaştım ve sordum. – Gerçekten hepsinin geri döneceğine inanıyor olmazsın, değil mi? Cevabı basitti. ” Onlar da biliyorlar, bunun doğru olmadığını. Ancak, benim…
Ben çok akıllıyım. Ben çok yetenekliyim. Ben çok bilgiliyim. İnanılmaz düşüncelerim var. Mükemmelim aslında. Kusursuzum aynı zamanda. Üstüne üstlük, üstün özelliklerim var. …. Şaka, şaka. Ben sadece işimi yapıyorum. Onu iyi yapmak için çok çalıştım. Bu da bana ister istemez, bir takım avantajlar sağlıyor. Siz de işinizi iyi yapın. O zaman göreceksiniz ki yukarıda saydıklarım…
Sessizlik kadar sakindi… Yalnızlık
Sadece gerçek cesareti olan ve bundan başka hiç bir seçeneği kalmayan kişiler bu yolculuğa çıkar. Geriye kalan herkes bir yerlerde vakit geçirir. Bu yolculuk, kendini bulma yolculuğudur. Bu yolculuk, iç hesaplaşmalardır. Bu yolculuk, tamamlanma gayretidir. Bu yolculuk, yüzleşmelerdir. Hiç kolay değildir. Eğlenceli de değildir. Gözyaşı, ter ve acı ile birlikte yol alır insan. Herkes hayatında…
Hayal edebilmek ile, hayallerini gerçekleştire bilmek arasında fark var. Hazır mısın? Yeterli misin? Gücün var mı? Cesaretin var mı? Emin misin? Sonuna kadar gidebilir misin? Bedellerini ödeyebilir misin? Yeterince istiyor musun? Kararlı mısın? İstikrarlı mısın? Azimli misin? Odaklanabiliyor musun? Gerçekçi misin? Hak ediyor musun? Ne kadar önce yola çıktın? Senden önce bu hayali kuran ve…
Çalıştığım insanlarla; istemsiz bir şekilde, aynı düşünce duygu frekansına gelip, birlikte hareket etmeye başlarım. Bu onları anlamak için, onlar gibi olmaktır. İş burada başlar. Frekansım, onlarla eş olduktan sonra. Onlardan dışarı çıkıp, kendim olmam ve bir dış göz olarak duruma bakmam gerekir. Bu, ardışık olarak devam eden uyumlanma ve kendini frekansın dışına atma gayreti gerektirir.…
Geçmiş için, yas tutmaya devam etmek. Bitmeyen bir çile. Sonu gelmeyen, kendini cezalandırma. Dinmeyen, utanç. Affedilmeyen, hayat. Kabullenilmemiş, deneyim. İnsanın göğsüne saplanmış ve orada kalmış, bıçak. Tutulan her yas bir gün bitmeli. Her insan, kendini ve geçmişini mutlaka bir gün affetmeli. Hayatını, olduğu gibi kabul etmeli. Yoksa gerçekten işi çok zor.
Yarınları özleyecek kadar, acınası bir gün. O gün, bugün değil. Bu gün, yaşanası bir gün. Yarın belirsiz. Özlemle anılmayacak kadar belirsiz. Belki harika, belki sıkıcı ya da normal bir gün. Ya çok kötüyse. Bugün öyle mi? Elimde bir gün. Bildiğim bir gün. Avuçlarımın içinde. Yaşadığım bugün.