Yüzmek için yapılmış bir tekne kadar, olmak için doğrulduğun hayatın olur. Kıyısında durduğun her gün çürürsün. Senin olman gereken yerde, olmayı senin kadar hak etmeyenlerin olduğunu görürsün. Sanma ki senin hakkın onlardan fazla. Sen kıyısında dururken olman gerekenin ve onlar olmak için hakkını vermeye aday olmuşken. Sen eksik yaşanmış ömrünle ölürsün. Kendini ve amacını gerçekleştirmemek……
Geçilmesi gereken bir duvar gibi dururum yerimde. İnsanlar gelir. İnsanlar atlar üzerimden. İnsanlar gider. Olmak benmişim gibi, Beni geçmek çözümmüş gibi, Beni geçmiş olmak işmiş gibi… Ben hep dururum olduğum yerde.
Çıkmaza yapılan sokaklar neden yapılır? Sorusu gibidir bazı sorular. Cevap sadece; 📍Öyledir, 📍Vardır, 📍Oradadır, 📍Öyle olmalıdır, 📍Sen ya da benimle ilgili değildir, 📍Akıl ermez, 📍Bilinç yetmez, 📍Varlığın karşılamaz, 📍Cevabı yoktur, 📍Bir cevaba ihtiyacı yoktur, 📍Verilecek bir hesabı yoktur. 📍Bulmaya, bilmeye iznin ve imkanın yoktur. Kendini fazla abartır insanların pek çoğu. Sonsuzluk ve kişi… Sonsuz bir…
Parantezi kapatılmış. Sonlanmış. Her kavram esnekliğini yitirmiştir. Sondan bahsettiğimiz her her şeyin hikayesi çoktan sonlanmıştır. Bilene bilmeyene, biliyorum diye büyüklenene duyurulur.
Unutma, Unutmak iki yönlü bir eylemdir. Kalbinden bağını koparttığın her kişi kişinin kalbinin kişiler listesinden silinir silüetin. Hatırlamak, bir bağlantıdır insanlar arasında. Bağı canlı tutan ve hatırlanır kalmanı sağlayan.
“Kırılacak Korkusuyla” bir iliskiyi sürdüremezsin. Bu “bardaktaki suyu sakın dökme” demeye benzer. Daha çok dikkat etmeye çalıştıkça, daha çok dökersin. Sonuç olarak diyorum ki ; İlişkilerinize gerilim yüklemezseniz çok daha düzgün ilişkileriniz olur. Kendileri gibi davranabilen insanlarla olursunuz. Yönetmek ve kontrol etmek için harcamadığınız enerjiniz size kalır. Daha çok şey olur da hepsini burada anlatmakla…
Büyük Broadway showlarından ve yapay oluşmuş bize uzak dramların ağırlığından kopuk hüzünler. İçinden hayatın, kendisinden insanın. Kalplerden sızan ince bir ağrı. Okyanusun dibinde patlayan bir yanardağ. Ve söylemeye bile dilin varmayacağı derinden gelen bir hüzün. İçin içine gömülen. İçinden üzülen. Yüzündeki gülücüğün ardında gizlenen. Gerçek hüzünler.
Tatmin ve memnuniyet, doyumdan hızlıca kopan ve kendine yeni hedef seviyeler belirleyen duygular. Bu tıpkı, sonunda prim beklediğin satış hedefleri gibi. Tutturduğun anda hemen daha yüksek bir hedef belirleyip, insanı ona zorlayan. Ta ki artık yakalanması mümkün olmayan seviyeye kadar yükselen. Yine dönüp dolaşıp özüne gelelim konunun. İnsanları mutlu etme çabanız, taşıma suyla değirmen döndürmenize…
Akli-baki insan için aklını kaçırmak yoktur. Aklındakilerden kaçmak vardır. Akıllın seçimidir delilik onlar için. Akllıya her gün sorarlarlar deliye bir kez sorar bırakırlar hesabı.
Dokunduğumuz her hayat ya bir yıkım geçirmiştir. Ya da halen sallanmaya devam ediyordur. Tekrar ve tekrar şahitlik etmek, bir süre sonra hiç kıpırtı yokken zeminde sanki yer yerinden oynuyormuş hissini verir. Derdin varmış gibisindir. Yüklenmişsindir. Derdi olanın derdinden, Öfkeli olanın öfkesinden, Karışık olandan karışmış, Tereddütlerden kendine pay almışsındır. Bir zamanların ünlü filmini hatırlarsınız” çizgi ötesi”.…